Krigsdans

Forteljar:

Kunstverket Krigsdans skiller seg ut frå resten av dette rommet, med byster av herskarar frå oldtida. Kunstnaren som har laga det, Annelise Josefsen, plasserer det slik:

Annelise Josefsen:

Det er jo litt stygt å si, men sånne byster som er veldig stramme, på en måte så ser æ nesten dem som de høye herrer som bestemmer, men i bakgrunnen så danser folket – ler.

Forteljar:

Kunstnar Annelise Josefsen var eit etterkrigsbarn som vaks opp i ein landsdel prega av at alt måtte byggjast opp igjen etter krigen.

Annelise Josefsen:

Folk kom jo tilbake der alt var borte av det dem hadde, og det er klart at i begynnelsen så brukte man jo alt man fant.

Forteljar:

Krigen og dens konsekvensar er ein tematikk ho har tatt med seg inn i arbeidet sitt. Skulpturen Krigsdans er laga av metall og plast, akryl og tekstil, men er inspirert av kvistar frå dvergbjørk kunstnaren har funne på Finnmarksvidda:

Annelise Josefsen:

Æ har jobba lenge med kvister, altså ønskekvister, og æ har delt opp kvister og satt sammen til ein heil skulptur, og så har det blitt Krigsdans etterkvart.

Når æ uniformerte dem så kom tanken på krigen inn. Allerede som små kan vi vifte med pinner og føle oss sterkere, og når vi har samme uniform på oss, så føler vi oss i flokk, og er sterk, av den grunn.

Forteljar:

I dag er det ein plass mellom 25 og 30 pågåande krigar i verden. Mange av dei er borgarkrigar. All krig rammar sivilie hardt.

Annelise Josefsen:

Når det virkelig gjelds, så bestemmer ikke menneskene sjøl, du blir sendt hit og dit og hissa opp til krig. Så man danser på en måte etter andres pipe, og vi fortsetter jo å danse - det kriges hele tida.

Forteljar:

Denne skulpturen ber likevel lyset i seg, på tvers av kultur og tid:

Annelise Josefsen:

Men den krigsdans er vel kanskje mere en fredsdans, altså krigen er på en måte slutt. Dem går ikke med hodet i bakken, dem danser på en måte.